Οι τοίχοι της πόλης ακούν

Εργαστήριο εξοικείωσης με καλλιτεχνικές πρακτικές στον δημόσιο χώρο για παιδιά Έ και ΣΤ’ Δημοτικού του 54ου δημοτικού σχολείου Αθήνας.

Στόχος του εργαστηρίου ήταν να αποτελέσει μια διαδικασία εξοικείωσης των παιδιών με την πολλαπλότητα των εννοιών και των μέσων που χρησιμοποιεί η σύγχρονη καλλιτεχνική πρακτική στον δημόσιο χώρο. Στη διάρκεια των 4 συναντήσεων εργασίας, τα παιδιά οδηγήθηκαν μέσα από μια άσκηση σε διαφορετικά αφηγηματικά σενάρια, να εντάξουν τον εαυτό τους στη διευρυμένη δημόσια σφαίρα και  να αυτό-διατυπωθούν μέσα από τα προσωπικά τους βιώματα της πόλης και του μικρο-περιβάλλοντός τους.

Στο πρώτο στάδιο και μέσα από ασκήσεις χαρτογράφησης τα παιδιά συμμετείχαν σε μια συλλογική έρευνα, αποτυπώνοντας τη γειτονιά, τους κατοίκους της- ανθρώπους & ζώα, αγαπημένα σημεία, ανασύροντας προσωπικές και δημόσιες αφηγήσεις, προβάλλοντας επιθυμίες.  Στοιχεία του χώρου, αστικά τοπόσημα, βιωματικές και αισθητηριακές εμπειρίες, αλλά και ιστορικές καταγραφές  συντέθηκαν αυθόρμητα σε ένα μεγάλο τρισδιάστατο ψυχογεωγραφικό χάρτη-παιχνίδι στον οποίο τα παιδιά τοποθέτησαν και τον εαυτό τους.
Στο επόμενο στάδιο και αφού εξοικειώθηκαν με την έννοια του δημόσιου χώρου, χωρίστηκαν σε ομάδες  αναλαμβάνοντας να οργανώσουν τη δική τους δράση ως μέρος μιας συλλογικής διαδρομής στη γειτονιά.

Το εργαστήριο ολοκληρώθηκε με τη δράση στο δημόσιο χώρο.
Βγαίνοντας στον δρόμο, τα παιδιά, διστακτικά στην αρχή, γρήγορα ξεπέρασαν τις αναστολές/ερωτηματικά και μέσα από την διαδικασία της δημόσιας επιτέλεσης και συλλογικής δράσης, ένιωσαν αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη το ένα στο άλλο και στο να μοιραστούν δημόσια τις δράσεις που είχαν προετοιμάσει, αλλά και σύνδεση με τη γειτονιά που έχει τόση ιστορία, αλλά η σημερινή της καθημερινότητα είναι αρκετά δύσκολη.

Η διαδρομή κινήθηκε γύρω απ’ το σχολείο, στη γειτονιά της πλατείας Βάθης, γύρω από ιστορικά τοπόσημα τα οποία λειτούργησαν αντιστικτικά με τις ιστορίες των παιδιών. Ακούσαμε ιστορίες για περιστέρια και γάτες, για τη Μαρία Κάλλας και τον Βέγγο, ρωτήσαμε τους περαστικούς αν γνωρίζουν το μυστικό ποτάμι της οδού Μάρνη, δοκιμάσαμε αλλιώτικα περπατήματα, συμπληρώσαμε τα κενά με ιστορίες, γεμίσαμε τους τοίχους ευχές κι επιθυμίες.